De Seal Agreement is een overeenkomst die is aangenomen in het kader van het Verdrag van Bonn, ook wel CMS-verdrag genoemd (Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals). De overeenkomst tussen Denemarken, Duitsland en Nederland is in 1990 gesloten, als reactie op de dramatische populatieafname van de gewone zeehond in 1988 als gevolg van het Phocine distemper virus. Destijds had de overeenkomst alleen betrekking op de gewone zeehond en werd daarom Common Seal Agreement (CSA) genoemd. Inmiddels spreekt men van Seal Agreement omdat er tegenwoordig ook een aanzienlijk populatie grijze zeehonden voorkomt die ook onder deze overeenkomst valt. De twee soorten zeehonden; gewone zeehond (Phoca vitulina) en de grijze zeehond (Halichoerus grypus) vallen ook onder annex 2 van de Habitat richtlijn (Council Directive 92/43/EEC) en worden beheerd en gemonitord in het kader van Trilaterale afspraken tussen Denemarken, Duitsland en Nederland. Doel van de overeenkomst is de samenwerking tussen de drie landen te bevorderen en een gezonde populatie gewone en grijze zeehonden te bewerkstelligen. Dit gebeurt onder andere door de implementatie van een Seal Management Plan (SMP) en monitoring activiteiten die worden ontwikkeld en begeleid door de Trilaterale Seal Expert Group (TSEG). Dit SMP is de praktische uitwerking van een Trilaterale Waddenzee Overeenkomst zoals vastgelegd in het Agreement on the Conservation of the Seals in the Wadden Sea, gesloten onder de Bonn Conventie. De rapportage over de zeehonden wordt gemaakt voor het Gemeenschappelijk Waddenzee Secretariaat (Common Wadden Sea Secretariat, CWSS) in Wilhelmshaven, Duitsland.