Het Ramsar Verdrag is de oudste van de moderne wereldwijde intergouvernementele milieuafspraken. Het verdrag werd in 1971 in de Iraanse stad Ramsar goedgekeurd en trad in 1975 in werking. Nederland heeft het verdrag in 1980 ondertekend. Het verdrag hanteert een brede definitie van wetlands, variërend van meren en rivieren tot ondergrondse watervoerende lagen en door de mens gemaakte wetlands, zoals visvijvers, rijstvelden en zoutpannen. De missie van het Ramsar Verdrag is het behoud en verstandig gebruik van alle wetlands door middel van lokale, regionale en nationale acties en internationale samenwerking, als bijdrage aan het bereiken van duurzame ontwikkeling in de wereld. De verdragspartijen committeren zich aan de drie pijlers van het verdrag: 1. werken aan de ‘wise use’ ofwel het verstandig gebruik van al hun wetlands; 2. aanwijzen en effectief beheren van ‘Wetlands of International Importance’, de zogenaamde Ramsar Sites (deze zijn in Nederland identiek aan de gelijknamige Natura 2000-gebieden); 3. internationale samenwerking bij grensoverschrijdende wetlands, gedeelde wetlandsystemen en -soorten. Momenteel (juli 2018) hebben 170 landen het Ramsar Verdrag ondertekend en zijn er 2315 Ramsar Sites aangewezen met een gezamenlijk oppervlak van ruim 246 miljoen hectare. Met 43 Ramsar Sites komt het relatief kleine Nederland hoog in de top-10 van aangesloten landen voor. Het internationale belang van Nederland is niet verwonderlijk, gezien de ligging van de Nederlandse delta in een belangrijke vogeltrekroute en het feit dat ook in het Caribische deel van het Koninkrijk inmiddels 11 Ramsar Sites zijn aangewezen. Elke 3 jaar komen de verdragspartners bijeen in de zogenaamde Conference of Contracting Parties (COP). Hier wordt de voortgang van de implementatie van het Ramsar Verdrag besproken. Voorafgaand aan de COP dienen de verdragspartners hun Nationale Ramsar Rapportage in bij het Ramsar Secretariaat in Gland, Zwitserland. Vanwege de verschillen in voortgang tussen Nederland het het Caribisch deel van het Koninkrijk dient Nederland sinds COP11 voor beide een eigen rapportage in. Van elke individuele Ramsar Site dient bovendien een zogenaamde Ramsar Information Sheet (RIS) te worden opgesteld, die eens in de 6 jaar moet worden geactualiseerd.